Solitude in Palermo

analyse omgeving ruïne palazzo

Eén van de vreemdste steden die ik ooit zag. De helft van de door lawaai geterroriseerde binnenstad is ruïne – en in die ruïnes leven en werken mensen, terend op de resten van de glorieuze jaren van twee eeuwen geleden. In de smalle straten van de Centro Storico is het druk, heel druk; claxonerende bestuurders die in hun fiat met halsbrekende bekwaamheid door het andere verkeer laveren, gedeukte auto’s, marktkooplui die alles maar dan ook alles wat van een koe of varken komt verkopen en toeristen die in drommen het verleden bekijken en het heden negeren. Foto’s Palermo [ 1 | 2 ]

Stil. In de oude stad van Palermo, zelfs na de oorverdovende bombardementen van de Tweede Wereld Oorlog is het er niet geweest. Het huidige Palermo is groter dan toen, de buitenwijken hebben de stad omringd, maar de oude stad laat nog steeds van zich horen, misschien wel harder dan ooit. Het kabaal is in de afzondering van de kerken minder, maar zelfs daar te horen. Dit project doet een voorstel om in één van de tot ruïne verworden Palazzo’s tot een plaats van afzondering en stilte te maken van het gewoel van de oude stad. Het doet het effect van de Tyrreense Zee en de Siciliaanse bergen in de stad terugkeren. Het geluid sterft langzaam weg en maakt plaats voor eenzame stilte.

foto van de ruïne